Wildplukken

Misschien heb je het op mijn Instagram al een aantal keer voorbij zien komen. Daar loop ik weer bepakt met mijn rugzak, met laarzen aan of met een bakje in mijn hand. Ik deel in mijn stories regelmatig iets over de natuur en waar je het voor kan gebruiken. Ik merk dat ik er steeds meer vertrouwen in krijg, dat ik begrijp dat de kennis uit de natuur niet voor niets is en dat je er echt iets mee kan. In het begin van mijn avontuur heb ik gevraagd of jullie hier ook geïnteresseerd in zouden zijn. De reacties hierop waren erg leuk, dus vandaar dat ik besloten heb om er een blog over te schrijven.

Eigenlijk is alles begonnen met een interesse die al heel lang heb, bloemen, planten en het kweken van mijn eigen eten. Ik zag al jaren de bramen hangen bij ons in het natuurgebied en vroeger met opa plukte we ze ook altijd zo van de struik. Maar ik durfde ze eigenlijk nooit zelf te plukken want wat als iemand het zou zien er iets van zou zeggen. En wat nou als je iets giftigs zou plukken?
In de loop van de jaren begon het steeds meer te kriebelen en merkte ik dat ik steeds meer bezig was met wat een plant was en wat je er mee kon. Maar zomaar plukken, dat deed ik niet. Om echt te gaan plukken wilde ik toch eerst genoeg informatie hebben en weten wat wel en niet kan en wat wel en niet mag. Uiteindelijk heb ik mij aangemeld voor een online cursus en ging er een wereld voor mij open.

Want de brandnetel die iedereen vervloekt heeft zoveel goede eigenschappen en gedroogde vlierbloesem in je thee helpt tegen keelpijn. En ja het heeft ook nadelen binnen een week stond ik midden in de brandnetels en dat deed enorm veel pijn (vandaar de laarzen), gelukkig leer je dan ook dat er altijd een maatje in de buurt is om de pijn te verzachten zoals de dovennetel of de weegbree. Ik ben al achterna gezeten door een zwaar zoemend beest waarvan ik nog steeds niet weet wat het is en heb ik een enorme allergische reactie gehad op een muggenbeet die ik ergens in het bos heb opgelopen. En dauwbramen zien er heel lekker uit, maar zijn knetter zuur.
Maar daar tegenover staan ook veel goede dingen. Je krijgt veel meer oog voor detail en je komt soms op plekken waar je normaal niet zou komen of zou stoppen.

Ondertussen heb ik vooral veel geplukt en gedroogd voor de thee en pluk ik ook regelmatig om jams te maken. Alles wat een giftige look-a-like heeft laat ik staan en als ik ergens op internet ook maar kan vinden dat het giftig kan zijn pluk ik het niet. En als er een enorme spin of heel veel spinnenrag bij zit laat ik het toch ook maar staan. Die spinnen zullen denk ik nooit mijn grootste vrienden worden.

Tijdens het plukken let je veel op details, wat mij veel rust geeft. Ik kan erg zen worden van de natuur als ik op de grond bij een plantje zit. Ik kan ze helemaal bestuderen en enorm genieten van de insecten die van de bloemen genieten. Je ziet zoveel meer dan dat je normaal een rondje gaat lopen en al mijn gedachte of to do lijstjes verdwijnen als ik in de natuur ben. Ik krijg er andere to do lijstjes voor terug, welke route ik wil lopen of welk plantje ik zo graag zou willen vinden en of het vandaag lukt om een vosje of een hert te spotten. Dit zijn de momenten waar ik enorm van kan genieten en dat gun ik iedereen vandaar dat ik het deel. En nee, zoals eerder gezegd, je hoeft niet te gaan wildplukken, maar probeer vooral te genieten en goed te kijken. Wie weet wat je ontdekt!

Disclaimer :-)

Nee, je hoeft het er niet mee eens te zijn en je hoeft het zeker ook niet gelijk te gaan doen, de natuur is vooral voor de dieren. Dat is een van de eerste dingen die je leert. Ik pluk van iedere struik of iedere plant kleine hoeveelheden zodat er echt genoeg overblijft, maar om de natuur te mogen delen met de dieren is iets heel moois!